Geçenlerde, sevgili ablam malum plastikçi tupperware'den anneme süper şef almış. Canım ablam anneme hediyesi gelmeden önce söylediği için, arayıp ayy ablacım niye zahmet ettin ama keşke bir boy büyüğü vardı ya ondan alsaydın demek güzeldi :)
Ertesi gün elinde o minicik şeyle gelince annem çok mutlu olmuş, bende bir mutluluk sebebi olmalıyım! diyerek aldım elime kataloğu..
Hem bir plastiğe o kadar para verilmez, hem de ucunda annem sevinecek mantığım tuttu beni.
Bende kendimi tuttum haliyle..
İkilemde kalınca kataloğu getiren abla elimde minik kaplardan var hazır istermisin dedi,
Ve anneme bu minik kapları aldım ..
Elimde minik kaplar annem sevinir şimdi diyerek, tin tin gittim eve
Amma ve lâkin anneciğime o mutluluğu yaşatamadım
Baktı, evirdi çevirdi ve dayanamayıp, çok küçük bunlar, ne konur ki? dedi..
Almışım, getirmişim sen beğenmemişsin anneee, teesüf ederim, demekle yetindim.
Biraz zaman geçti baktım benim minik kaplar ortada yok!
Mutfağı arıyorum, tarıyorum yok.
Kesin beğenmediği için dip köşe bir yere attı, derken...
Benim canım annem beğenmediğini şöyle ifade etti:
Çok güzel kaplar ama ben napıcam onları senin çeyizine sakladım dedi :)
Bir kez daha görmüş oldum,
Anneden,babadan başka kimse bu kadar düşünceli olamıyor maalesef kalp kırmamak için..
Bolca şükretmek ve kocaman sarılmak için sebeplerimiz var :)
Mutlu haftalar herkese..