Kutlama

“Başımı omzuna yaslamaya 

hayata yeniden başlamaya

bağımda bahçemde pınarlarımda

İçimi yıkamaya geliyorum”

Sözler insanın içini ısıtmıyor mu? 

Gerçekten öyle değil mi?

İnsan sevdiğinin gönlünde çiçek açtırmak istemez mi?

Yeniden başlamaktan da korkmaz, çünkü o omuza ihtiyacın var. 

Sevgi, sadece almakla değil.. vermekle de güzelleşiyor. 

Nasıl ki insan insana ihtiyaç duyuyorsa, 

Sevmeye ve sevilmeye de öyle ihtiyaç duyar… 

Bir yerlerde bizi sevmek için hiçbir karşılık beklemeden sadece sevgisini vermeye hazır biri var. 

Hasret kokusunu getiriyor rüzgarıyla.. 

Hem hüzünlü hem mutlu ediyor bazı sözler. 

Ve insan aydınlanmak istiyor.

“Şarkı - Sezen Aksu/Kutlama”

Uçan Balonum :)

Günler birbirini kovalamıyor, sanki hergün birbirini kopyalıyor.
Bugün, dün yaptığımdan farklı birşey yapmadığımı hatta uzun zamandır aynı şeyleri tekrarladığımı, artık çalar saatten de daha önce uyandığımı farkettim.
Birde farketmediklerim var ki, orda kapıyı zorlamama taraftarıyım :)

Hayat zor değil ama hayatı zorlaştıran insan sayısı o kadar çok ki... diye konuya girmeyi çok isterdimmm :)

Ama bu kötülüğü ne size, ne de kendime yapmamalıyım :)

Sıkıldığım zamanlarda kendimi rahatlatmak için en büyük teselli, hayal kurmak.

Bir balonun ucundan tutup çoook yükseklere uçtuğumu,

Sonra balondan inip küçücük bir kayıkta, denizin ortasında değil ama kıyısında oturup etrafı seyrettiğimi hayal ediyorum.

Sonra; bakıyorum ki, hayal de bile yanlızım :)

Etraf bomboş, balonu bile iki kişi tutamıyoruz :P

Bende ara veriyorum hayallerime, vazgeçiyorum kurduklarımdan :)

İşte bu ara böyle bir ruh halindeyim..

:)