Önceden fotoğraflar biriktirir, taslaklar oluşturur en çok da yazıp silmek, bazen kendime saklamak, bazen anı oluşturmak istediğimde blog sayfam ikinci evim olurdu.
Sobanın üzerinde yanan kestanelerin kokusu odanın buğulu havasına karışmışken aklıma geldi.
Kaçmak değil ama kelimelere sığınmak istedim.
Umarım bu yazımı okur, selamımı alır bir selam da siz verirsiniz.
Saygı ve sevgilerimle 🌸
Hissettiklerimin düşündüğüm nesne üzerinde ağırlık yaptığını fark etsem de kendime şunları söylemeden edemiyorum...
-Bu bilezik senin içinde senden olan, seninle yaşamış hayat tecrübelerini barındırsın.
-Dünyanda gördüğün, bildiğin ve yaşadığın ama unutamadığın ne varsa sana onları hatırlatsın,
Sonra;
Bu ''o'' olsun.
O çok sevdiğin, gözünden sakındığın, kalbini paylaştığın...
Kimsenin bilmediği, hissedemediği, yalnız sana ait olduğunu düşündüğün.. adını koyamadığın o his olsun.
İnsan ait olduğuna teslim oluyormuş.
Teslim olduğuna sadık.
Ve sanırım sevmenin kıymeti dediğimiz o şey böylelikle var oluyor.
Kalbinin nereden kırıldığını, ne yaralar aldığını, nasıl sevdiğini ve nasıl sevilmek istediğini hatırlatsın.
.jpg)
