Ekim Ayı Geçmeden

Ekim ayını diğer aylara nazaran daha çok seviyorum. Mâlum #benimayım :)

Aylar, yıllar geçti ömrümden hayatının en çok hangi zamanını sevdin deseler -tam da şu anı, derim. Yaş aldıkça yaşlanıyorum kısmına gözlerimi kapatıyorum. Geçmiş denilen şey acı, tatlı geldi geçti. Artık saymıyorum.
Ama en büyük duam sağlık, varlık.
Bunu insana hayat mı öğretiyor, zaman mı öğretiyor bilmiyorum ama artık yaş aldıkça bazı şeyler daha normal geliyor...
Bir zaman sonra, içimde ki iyiliklerin değil ama beni savunan duygularımın geliştiğini, yapmam dediğim şeyleri yaptığımı... aklıma gelmeyip başıma gelen şeyleri yaşadığımı gördüğüm zaman... evet, yaşlanıyoruz... diyorum.


Neyse...
Şimdilik söyleyeceklerim bu kadar :)
Yine görüşelim inşallah Ekim ayı ^.^

Ruh ve Tembellik

Üzerinden epey zaman geçti,
Bir arkadaşım heyecanla bir etkinlikten bahsetmişti.
Katılmak istemediğimi söylediğimde ise, ruhun mu tembel senin? demiş zihnimin köşesine yer etmişti.
Bu soru kendimi sorgulama sebeplerimden biridir.
Ruhum bazen tembel,
Bazen yorgun,
Bazen mutluyken mutsuz,
Bazen de mutsuzken mutlu olabiliyor.
Ama bunların hiç biri elimde olmuyor.
Bende herkes gibi zaman zaman feleğin çemberinden geçip silkeleniyorum.

Tam da şuan kendimi sorguladığım zamanlardan birindeyim.
Yıllardır değişmeyen gerçeklerimden biridir pazar gününü pazartesi gününe bağlayan geceler.
Uyuyamam.
Tembellikten mi derseniz, hiç değil.
Ama ruhun huzursuzluğundan, yapılan haksızlıklardan, insanlarla mücadele etme isteğimin olmayışından.
Hayatı zorlaştıran insanlar uyurken benim uykumun kaçması ruhumun azmi değil de ne?

Neyse...
Zamanı geri alamıyorduk değil mi...