“Başımı omzuna yaslamaya
hayata yeniden başlamaya
bağımda bahçemde pınarlarımda
İçimi yıkamaya geliyorum”
Sözler insanın içini ısıtmıyor mu?
Gerçekten öyle değil mi?
İnsan sevdiğinin gönlünde çiçek açtırmak istemez mi?
Yeniden başlamaktan da korkmaz, çünkü o omuza ihtiyacın var.
Sevgi, sadece almakla değil.. vermekle de güzelleşiyor.
Nasıl ki insan insana ihtiyaç duyuyorsa,
Sevmeye ve sevilmeye de öyle ihtiyaç duyar…
Bir yerlerde bizi sevmek için hiçbir karşılık beklemeden sadece sevgisini vermeye hazır biri var.
Hasret kokusunu getiriyor rüzgarıyla..
Hem hüzünlü hem mutlu ediyor bazı sözler.
Ve insan aydınlanmak istiyor.
“Şarkı - Sezen Aksu/Kutlama”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Gönlünden geldiği gibi!