ZamaN

O kadar önemli ki.
Kaliteli geçirmemiz gereken tek şey,
Her anı akıp giden..
Bazen ilaç gibi gelen.
Ve geçen her zamanın hesabını vermek zorunda olan bir beden..

Ben sanki çok mu kaliteli zaman geçiyorum? Tabii ki hayır!..
Zamanımın kıymetini bilmediğimin farkındayım. Sadece kıymetini geç olmadan anlama ve geçirdiğim zamanı kaliteli zamana dönüştürme çabasındayım.

İlk adım olarak da...
Zamanımı güzel bir şekilde değerlendirmek için, güne zaman'ın tersten okunuşu için uyandığım vakitleri, tekrar uyumamak şeklinde düzeltiyorum.

İlk adımı atınca gerisini zaten zaman gösterir..
Zaman gerçekten her şeyi gösterir.

Mutlu Bir Cuma

İçinde ki ses susmaz, sen bir türlü onu susturamadığın için cümlelerini dile getiremez, tebessümle bakarsın ya etrafa.. işte bende şuan öyle bakıyorum.

Bu yüzden;
Bol bol hamd etme, şükretme ve beni mutlu eden insanlara dua etme vakti bugün..

Sebebine gelince... 

Tadı hala damağımda olan cinolardan kendime ancak bu kadar saklayabildim :)

Ve dahası ben fotoğraf çekerken evde ki misafir minikler o güzelim çikolataları küçücük bünyeleri ile nasıl yediler hala anlamış değilim :)

Postitle seçilen sayfalar da ki yazılar tekrar tekrar okundu.. 

Ayrıca bu aciz kul o satırları tekrar tekrar okumaya niyetli..

Tatlıyla aram her zaman iyidir ama,

Bu şekerleri ne kadar çok sevdiğimi daha önce söylememiştim, paketi açınca aaa olamaz!!!

Dediğimi hatırlıyorum :)

Payıma düşen, 3-4 tane olsa da yüzümde ki tebessüm çoktan doyurmuştu zaten beni :)

Ve bu güzel satırlar. Okudum, okudum ve tekrar tekrar okudum :)

Allah razı olsun!

Okuyucunun Notu: (1)

* Tonton amcaya teşekkür ederim, lokumları dediği gibi taptazeymiş..

* Üç tuğla o kadar anlamlı o kadar güzel ki ne kadar teşekkür etsem az. Allah razı olsun.

                                 Ve

* Allah'ın izniyle artık kimse canımı sıkamaz :) 

Okuyucunun Notu: (2)

* ''Kalp kalbe karşı'' ve ''Dost muhabbeti'' başlıklarında gizli olan ''muhabbet bağ'ının'' samimiyeti o kadar güzel ve sıcak ki, buralardan hissediliyor :)

* Ayrıca bu güzel, sıcak, okudukça okuyasım gelen satırlara bünyem hemen alışıverdi. 

Devamını bekleyebilir, bende şimdiden söyleyeyim :))

Tekrar teşekkür ederim hayalotobüsü :)

Kendimden Kendime

Uzun zamandır!
Dümdüz, sade, basit, uzun bir tunik arıyorum.
Ama yok!
Olanları da sanarsın altın iplikten dikmişler..
Zevk meselesi tabi fakat arkası uzun önü kısa gömlek tarzı tuniklerden de hiç haz etmiyorum.

Her neyse.. baktım bu böyle olmayacak.
Ablamın sandığını açtım, bütün kumaşlarını topladım.
Kalıpsız ölçüsüz kestim, biçtim, diktim.
Oldu gibi sanki.
Hatta elimde diktim :)
Çünkü babamın anneme yıllar önce almış olduğu dikiş makinası ilk gün ki gibi duruyor hala.
Kalan işlemlerini evimizin altın da yeni açılan terzi dükkanında halledeceğim.

Şimdilik böyle, bir de uygun kemer bulursam beni uzun bir süre idare eder sanıyorum..

Sizce umut var mı?
:)

Söylemek İstediklerim Var!

Evet, söylemek istediklerim var.

Hatta içimde kalmasını istemediğim bir çok şey var.

Hepimizin vardır zaten değil mi..

Tutarız ve sessizce patlamayı bekleriz.

Böyle tuhaf zamanlarda satır aralarında buluyorum kendimi.

 

Şöyle ki:

 

''...Sormayın neden bu huysuzluğum
Bilmeden saklı duygularımı...''

:)

 

 

Çocukken Az Oynamazdık

Deeptone=> Hayalotobüsü'mü => Hayalotobüsü => Beni mimlemiş :)
Konu çok güzel..
Çocukken oynadığımız oyunlar!
En başta beni çocukluk arkadaşıma götürdü bu mim.
Has dostuma :))
Çok iyi anlaşır hiç üzmezdik birbirimizi, kavga da ederdik ama hep bir orta yol bulurduk. Onunla büyüdüm, taa ki ilk okula kadar. Şimdi görüşemiyor olsak da çocukluğum da onun dostluğunu hiç bir şeye değişmem.

Bizim oturduğumuz sokağa pazar kurulurdu. Pazarın kurulduğu gün oyun oynamak keyifli olurdu. Sen oyun oynarken meyveler, renkli şekerler geliyor falan :) Evimizin altında da bakkal vardı ki bir çocuk daha ne ister. Hiç sakızsız kalmazdık :)
Ben biraz sakardım sadece, çok düşer sessiz sessiz çok ağlardım. Çocukluğumdan bu zamana değişmeyen sayılı özelliklerimden hala..

Hatıralarım canlandı bu mim'de.. Hemen mevzuya geçeyim :)

En çok..

* Saklambaç

* İstop

* Yakantop

* Tombik

* Sıcak-soğuk

* İp atlama

* Sek sek :)

* Su savaşı oynardık.

Sonra yeşilliklerden çeşit çeşit yemekler yapardık :)

Eskiden, çok değil 10 sene kadar önce daha güzeldi her şey..
Zamanı geri almak istemezdim. Şu an olduğum zamanı seviyorum sadece o zaman ki tadı yaşadığımız sıcaklığı özlüyorum.

Teşekkür ederim Hayalotobüsü, adını her söyleyişte farklı diyarlara götürüyorsun beni ^_^

Uçurtma

 Yazın gökyüzünde seyretmeyi sevdiğim en güzel şeydir uçurtma.

 

Küçüklüğümde ne kadar sevsem de kimseden bana uçurtma alır mısınız gibi bir isteğim olmamıştı.

Biri de çıkıp sende uçurtma ister misin, alalım mı dememişti yani :))

Bazı şeylere kavuşunca insanın içinde yaşadığı sevgi bu kadar sıcak olmuyor.

Uçurtmamın olmaması hala bu kadar sevmemin en güzel sebebi olabilir.

 

 

Bir de sadece erkek çocuklarına yakıştırılırdı, ki yanlış.

Bir kızım olursa ona uçurtma alıcam ve platonik sevginin hayal gücünü geliştirip insanı yıprattığını öğretmeyeceğim :)

 

Uçurtma gerçeği o kadar güzel yansıtıyor ki aslında.
Zor şartlar altında bir iple bağlanırsın.
Sonra yine bin bir zorlukla uçurulursun, bazen bu işlem zaman alır.
Daha sonra bir bakmışsın uçuyorsun!
Aynı hayallerinde ki gibi..
Ama küçük bir farkla..
İpi bir bıraksalar uçtuğun gökyüzünde yönünü kaybedebilir
Veya da savrulup yere düşebilirsin.
Sonuçta hırpalanırsın.
Sonra tekrar tamir edilirsin duygularınla.
Yine biraz zaman alır.
Sonra tekrar uçurulursun.

Ne kadar çok benziyoruz uçurtmalara.

 

Ve Google da bulduğum en güzel görsel.

Uçurtma hayal dünyasının en güzel hali.

Yönünü sen belirlersin hayalini kurarken.

Kurduğun hayal seni mutlu da edebilir mutsuzda.

Hayal kurarken ipin ucu sende nasıl olsa.......

Not:Görseller Google'dan..

Ya Geç Kalırsam?

Eskiden.. çok değil işe başlamadan önce

Vakit namazlarını gezdiğim camilerde kılmayı, cemaate katılmayı çok severdim.

Hala da çok severim.

Çok sıklıkla gidemesem de elimden geldiğince giderim.

Gittiğim camilerde Kur'an-ı Kerimi'i alır, rastgele bir sayfasını açar okurum.

Bazen öyle güzel anlamlar, yol gösterişler, kendini buluşlar olur ki açtığım sayfada.

Verilen en güzel hediyelerden olur okuduklarım.

Geçen sene çektiğim bu fotoğrafı görünce çok üzüldüm.

Kendimi nelerden mahrum ettiğim geldi gözümün önüne.

İsyan mı ediyorum diye korktum.

Bir yol gösterişe ihtiyacım vardır belki de, bilmiyorum. 

Belki de sadece..

Manevi huzura olan ihtiyacımın eksikliğini yaşıyorum.

Bir de aklımda ki soru:

Ya dünya telaşına kapılıp, ahiret telaşıma geç kalırsam?