Üfle Ey Neyzen yüreğimin iniltilerini duyurayım,Sen üfle yeter ki ben derdimi anlatayım; 'O' da üflemedi mi zaten 'Kendi Ruhundan'Ben 'ben'likten geçişimi haykırayım!...Sanmayın ki içi boş basit bi kamıştanım!
Diyor Ney'hane sakinleri...
Bu bir tevafuktu;
Yağmur bereketin hasıyla kavuşturduğu bir günde
Gezme, görme, öğrenme çabasındaysanız
Aramadığınız ama kavuştuğunuz şey mutluluksa
Bu bereketiyle gelen yağmurun buluşturduğu ennn güzel tevafuktur....
O kapı da bulmaktır kendini.
Ankara-Hamamönü'nde bulunan Ney'hane ile karşılaşmamız hoş bir tevafuk oldu bizim için.
Hamamönü'nü gezmekteyken kendimizi önünde bulduğumuz Kültür sokağında;
Ney seslerinin geldiği,
Gül kokularının ciğerlerimize işlediğini farkederken
Birden kapısında bulduk kendimizi...
Amaç sadece gül suları kokan,
insanın içini huzurla dolduran ney kasidelerinin geldiği o kapıyı ve o anı unutmamak,
her gördüğünde hatırlamak, o huzuru resimlerle tahayyül etmek...
insanın içini huzurla dolduran ney kasidelerinin geldiği o kapıyı ve o anı unutmamak,
her gördüğünde hatırlamak, o huzuru resimlerle tahayyül etmek...
Kısaca :) kendince bir hatıra fotoğrafı çekmekken kendisini güler yüzüyle karşılayan bir Ney'hane sahibesiyle göz göze gelmekti tevafuk...
Sıcacık bir mekanda yapılan hoş sohbet.
Karanfil kokan sıcak bir çay içmek.
Ney çalmanın
Göründüğünden fazla emek harcamak gerektiğini,
Ve güzel olan şeylere kavuşmak için sadece bir nefes değil,
Büyük bir sabır, sabırla beraber aşkla bağlanmak gerektiğini belki de unutmuşken
tekrar hatırlamak...
Bu tevafukların en güzeliydi bizim için.
Böyle güzellikler yaşattıran, bizi güler yüzünü eksik etmeyen insanlarla
karşılaştıran Rab'be Hamd-ü Sena'lar Olsun...
ve
Teşekkürler Ney'hane ...
