Bir niyetle çıkıyorum yola. Yanımda, her daim taşıdığım ümidim…
Bir bülbülün sesini duyuyorum.
Dua ediyorum.
Acizim.
Kulum, biliyorum.
İyi olmaya çalışıyorum.
Ama yaptıklarımız… hep yorumlanıyor.
Derin bir nefes almak istiyorum doya doya.
Söylemek istediklerim geliyor aklıma… yutuyorum.
İnsan olmak mı zor, iyi kalmak mı?
Derler ki, kötü olmak emek ister…
Peki, iyi kalmak?
Konuşmak istiyorum.
Anlaşılamamaktan korkuyorum.
Yürümek istiyorum.
Ama bir türlü yolu bitiremiyorum.
Sevmek neden bu kadar zor?
Bir insanı sevmenin bedeli neden bu kadar ağır?
Karmaşanın içinde bir ışık ararken,
neden ışıkları tamamen kapatırlar?
Gün doğuyor.
Gün batıyor.
Ben yine aynı yerdeyim.
Ama ben… o eski ben miyim?
