18 Temmuz 2014 Cuma

Duygularla Yaşamak

Bazen bazı duygularımı birilerinin alıp götürdüğünü,
Ya da bir daha karşılaşmak istemediğim yerlerde unuttuğumu düşünüyorum.
Her şeye sevinebilen biri olarak her şeye üzülemediğimi fark ediyorum
Annem, sende ki şu rahatlık bende de olsaydı keşke derken sanırım bundan bahsediyormuş.
Her şeye üzülmediğim gibi üzüldüğüm şeylerde de üzüldüğümü belli etmem çünkü.
Üzüntümü paylaşmayı istediğim, beni anlayacağına inandığım insanların bilmesini isterim sadece
Ben böyleyim, oh ne güzelim diyemiyorum.
Bazen çok mu duygusuz görünüyorsun diyorum kendime



Birilerinin ayağının her taşa takıldığında suratını asıp yanım da oturması rahatsız ediyor
Yada başı dara düşünce ah ben öleydim vah ben şöyle yapaydım demesi gerçekten enerjiyi yıkıp götürüyor.
İnsanların içlerine girmeye çalışsak herkesin öyle türlü türlü derdi var ki,
Hatta daha doğrusu imtihanı
Bilemiyoruz o yüzden
Hangimizin imtihanı diğerine göre daha büyük
Herkesin derdi kendine de demiyoruz
Ayrıca yok yani, gerçekten pespembe bir dünya da yaşamıyoruz.
Biraz gerçekçi olmak bize bir şey kaybettirmez

Bu düşüncelerim üzüntüsünü yaşayan yaşamakla kalmayıp etrafına yaşatmaya ve tüm ruhi enerjiyi alıp götürmeye çalışan bir arkadaşın varlığıyla tekrar alevlendi.
Eve gidince aklıma getirmemeye unutmaya çalışsam da, annem günün nasıl geçti diye sorduğunda tepem de tekrar pireler uçuşuveriyor.....

Ben mi duygusuzum, duygu eksikliğim mi var.. yoksa bazı insanlar gerçekten duygularını abartarak mı yaşıyor, hala ama hala anlamış değilim..



8 yorum:

  1. her insanın tabiatı farklıdır.olayları insanları kendi süzgecinden geçirmesi ve verdiği tepkilerde öyle.kimse kalkıpta sen neden böyle yapıyorsun dememeli.çok kızıyorum bu durumlara.bazen yaşıyorumda.biri öldüğünde ağlıyorsa çok üzülmüş gözyaşı dökmüyorsa üzülmemiş gibi bir durum.oysa iç dünyasında neler olduğunu sadece kendisi bilebilir.birde gözleri ve vucut dilini okumayı bilenler.tabiki bakmayı biliyorsa.
    aldırmayacaksın.bu seninle ilgili birşey.başkalarının tepkilerine göre yaşarsan sen sen olmaktan çıkıyorsun zira.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Alanay ablacıım hay ağzına sağlık!
      Tam da söylemek isteyip dile getiremediklerim. Dimi, doğru söylüyorsun hepimizin bir iç dünyası var ve sadece kendi içimiz de yaşayabiliriz duygularımızı, bazen de çok üzülünce gerçekten çok üzülmüş olmuyorsun öyle de ince çizgileri var.

      Sil
  2. sen duygularını içinde yaşıyorsun. Dışa vurup ona buna anlatarak rahatlayanlardan değilsin durum bu bence :/

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. yani inşallah doğru olanı yapıyorumdur
      Çünkü insan üzüntüsünü paylaşırken hassas olmalı dimi canım nabrut.
      Bir de benim ruhum da bir odunluk yoktur umarım ^^

      Sil
  3. :))bazen bana da yapılır aynısı,taş kalpli derler,ketum derler..
    Niye kendileriyle aynı tepkiyi vermedim diye,,,ee ben aynı tepkiyi versem,diğeri aynısını verse ne bizi ayıracak?ne beni ben yapacak ?
    Ve bazı insanların dili çok kuvvetlidir,az ya da çok farketmez onlar için,her zaman çooook anlatacak şeyleri vardır...
    Velhasıl "ne ifrat ne tefrit" :) çok da atma içine,arada dostlarınla yaptığın üç beş gevezelik rahatlatıyor...Sevgiler..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok doğru söylüyorsun. Böyle olunca da taş kalpli oluveriyoruz :)
      Başkasının derdiyle dertleniyoruz ama insan biraz da fıtratı gereği kendisinin olmayan derdi aralıklarla unutabiliyor.
      Mesela şimdi bile çok mu duygusuz yaklaşıyorum acaba diye diye kendimi didikliyorum :))
      Sevgiler ayrıca selamlar efendim :)

      Sil
  4. bence normalsin jasminecim.
    asıl anormaller o ayağı taşa takılsa bütün gün somurtan her önüne gelene anlatanlar, insanın iyi elektriğini siliip süpürenler.
    ah çok çektim çok çekiyorum onlardan ben.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Dimi #canımseyhan teşekkür etmesini bilmiyoruz galiba biraz da ondan galiba
      Mesela ayağın taşa takıldı, ama sonra kalkabildin.. çok şükür Allah'ım demediğimiz için sanki.
      Bu konu da bende çok çekiyorum Seyhanım uzun uzun yazasım var :))

      Sil

Gönlünden geldiği gibi!

Kalbimin kırılan yerlerinden onarılmak isterdim.  İzi silinsin, yaralarım görünmesin. Hafızam yerinde dursun ama beynimin içi sussun isterdi...