İş yerinde kimseyle çok fazla iletişim kurmayan.
Konuşmayan,
Görüşmeyen,
Kendi halinde takılan bir beyefendi tarafından ziyaret edildim.
Gerçekten çok şaşkınım.
Ve gerçekten çok mutluyum..
Sadece insan olduğum için.
Çıkar gözetilmeden.
Yaptığı işle ve yaptığım işle hiç bir alakası olmayan.
Hiç bir karşılık beklenmeden çay eşliğinde yapılan kısa bir sohbet öyle mutlu etti ki....
Samimiyet nasiple gelen bir duygu kesinlikle.
*Şüphesiz şu hayatta insanın en çok insana ihtiyacı var.
21 Nisan 2016 Perşembe
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Sessizlik
Boğazımda bir yumru. Kalbimde geçmek bilmeyen bir hüzün. Şairin sonunu bir türlü getiremediği şiirinin mısraları gibiyim. Rüzgarın esinti...
-
Selamlar Herkese.. Bloglar arası çekilişler yaygınken twitter, facebook'ta katılmış oldu bu furyaya. Hediye almak da vermek de çok gü...
-
''Tûtî-i mu'cize-gûyem ne desem lâf değil Çerh ile söyleşemem âyînesi sâf değil Ehl-i dildir diyemem sînesi sâf olmayana ...
-
Açıkçası filmin ismini ilk gördüğümde konusu az çok gözüm de canlanmıştı ama helallik kavramının içinde geçeceği bir film olacağı aklıma gel...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Gönlünden geldiği gibi!