İskender Pala-Efsane

Kitapla güzel giden şeyler vardır. 

Tatlı gibi, kahve gibi, evde ki sessizlik gibi :)

Bir Barbaros Romanı EFSANE... 

İskender Pala'nın aslında alışık olduğumuz tarzı ile yazılmış güzel bir kitap Efsane. 

Bazı yerlerinde çok merak ettim olayın nereye bağlanacağını. 

Bazı yerlerinde kavuşamamak yordu, bazı yerlerinde de bir bayana hayran olundu. 

İçinde aşk var evet ama içinde ki aşktan çok Barbaros Hayreddin Paşa'yı okumak istedim.

Onun hayatını Sidi Can'dan daha çok merak ettim. 

Sonuç itibariyle güzel, yormayan, akıcı bir kitap. Okumayanlara, okumak isteyenlere tavsiye olunur :)

Son olarak da, instagrammmdayımm 

Takipleşelim arkadaşlar :)

aynı twitterda olduğu gibi 

@dndnbgne 

:)

Pancake İyi Gelir

Bütün gün koşmuş, sonra birden durmuş gibiyim.

Ne yöne gittiğimi şaşırmış,

Söyleyeceklerimi unutmuş gibi...

Derler ki yaşlılık belirtisi bunlar.

Bilmem.

Öyle derler sadece.

Ya da aklın nerelerde... 

Ben onu da bilmem. 

Aklım neredeyse :)

Düşünceler bir yana acıktığımı farkettim. 

Pancake iyi gelir! dedi içimde ki ses. 

Her zaman dinlerim?

İyi geldi gerçekten.
Şimdi daha iyiyim.

Dünyayı kurtarma planlarıma kaldığım yerden devam edebilirim ^_^

Kır Çiçeği Tepesi kitabını almama sebep olan sözler şahane!:

''Bazen kader, hayatımızdaki kişilerle sınar bizi. 

Ki hayaller bu sınavı geçmek için yeterli değildir...''

Özel Gün Mü?

Bugün işten ayrılışımın 1. ay dönümü :)

Evet efendim malum her şeyin bir günü oluyor. 

İnsan böyle pastalarla falan uğurlanınca, ne oluyor arkadaş! diyor ama sonra da diyor ki...

Güzel başladı, güzel bitti. 

İnsanlar tarafından sevilmenin ve bu şekilde yollarını ayırmanın ayrı bir güzelliği varmış.

İçim rahat derler ya, öyle bir rahatlık içerisindeyim şu an. 

Zaman ne gösterir bilmem.. 

Sadece bilirim ki, franbuazlı pastayı sevdiğimi bilen dostlar da şükür sebebi :)

Söğüt Ağacı

İran'lı yönetmen Majid Majidi'nin yönetmenliğini yaptığı izlemediğim son filmiydi Söğüt Ağacı. Bu filmi diğerlerinden daha farklıydı.. dram ötesi bir dram vardı. İzledikçe daha çok sevdim Majid Majidi'yi.

Filmin konusuna baktığımızda böyle bir film izlemek çok cazip gelmez belki fakat izledikten sonra fikrinizin değişeceğine şüphe yok. Konu sade gibi görünse de işleyişi çok derinlere varmış ki şüphesiz yönetmenin katkısı büyük.

Filmden bahsetmek gerekirse, 

8 yaşından itibaren gözleri görmeyen, 45 yaşında evli ve bir çocuk babası olan, amcasının yardımı ile tedavi için Fransa'ya gönderilen Yusuf'u (Youssef'i) anlatıyor. 

En sevdiğim anlardan biri oldu yüzük sahnesi. Üniversite de profesör olan Yusuf ders bitip sınıf boşaldıktan sonra yüzüğünü düşürür. Yüzüğün gittiği nokta da el yardımı ile yüzüğü arayan Yusuf'a bulması için eşi sessizce ve sadece yardım eder... 

(Yusuf'un güzel eşi ve tatlı kızı)

Yusuf tedavi için Fransa'ya gider.. Ameliyat olur ve 37 yıl sonra gözleri görmeye başlar.

(Her şeyin çok güzel olacağını düşünmüştüm fakat o sahneden sonra bir çok şey, hatta her şey değişti.)

Bu sahnede de aaa yine bu adam! dedim evet :)

Çok sevimli, sempatik bir oyuncu. Bayılıyorum kendilerine :)

Yusuf gözleri açılmış şekilde kendi ülkesine gelir ve ailesi ile ilk buluşma gerçekleşir. Ah o sahneyi ayrı değerlendirmek lazım!

Maalesef havaalanında ailesini gören Yusuf'un hayatı bu saatten sonra artık tamamen değişir. 

Verilen sözler, edilen yeminler çok daha sonra gelir akla.... 

İsteklerimizin sonu sınırı yok. Önce bir şeyi istiyoruz, sonra çok istiyoruz.. Sonra o gerçekleşiyor ve daha fazlasını istiyoruz. Bu döngü değişmiyor maalesef. Hakkımızda en hayırlı olanı istemeyi bazen sonraya bırakıyoruz..

Majid Majidi'nin unutulmayacak filmlerinden biri. Ve evet yine mutlu sonla bitmiyor...

Majid Majidi'nin diğer filmleri hakkında ki düşüncelerim :)

Serçelerin Şarkısı 

Baran Filmi

Etek Dikme Çabaları

Bazen anneler ve kızlarını görüyorum, kalıp çıkartıyorlar, fermuar dikiyorlar, dikiş dikerken birbirlerine yardım ediyorlar falan. Pek hoş!

Bir de bizim ev geliyor gözümün önüne.
Annesini evden gönderip kumaş kesme çabalarını ya da of'layan puf'layan bir annenin bakışları altında kumaşlara şekil vermeye çalışan fukara bir kız görüyorum!
Diktiğim etekler her ne kadar namaz eteği, evde giyersin moduna girse de,
Önümüzde ki 3 sene yetecek kadar namaz eteğim olsa da

Evde #direnanne çabalarına! rağmen,

Pes etmek yok :)

Geçenlerde aldığım bu kumaşla ne yaparım derken etekte karar kıldım. Kumaş hem biraz sert hem kışlık.
Belinde ki kemeri teğellemedim özellikle göstermek için üzerine tuttum.
Anneme de: Al sana kocca markaların bir sürü para isteyerek sattıkları eteği ben 5 tl'ye mal ettim havaları :)

Dikişleri tamamlanmadığı için ahım şahım durmuyor ama kumaşı sevdim.. 

Rengini sevdim. 

Kombini bile hazır.

:)

Not: fotoğrafı bir türlü düzeltemedim.

Not 2: Annem böyle konuştuğumu görse 3 gün yemek vermez ^^